به قسمت سوم مقالهی اخلاق اداری رسیدیم. در قسمتهای پیشین در مورد چیستی و لزوم اجرای اخلاق اداری، نحوهی برخورد کارفرما با ارباب رجوع و راهکارهای موثر درخصوص تعامل با همکارمان صحبت کردیم. در این مقاله قصد داریم درخصوص رفتار مدیران در برابر کارمندان بپردازیم.
مدیریت کاری است هنرمندانه و آنقدر ظریفانه باید انجام گیرد که رسیدن به هدف سازمان را بهمراتب راحتتر کند. درواقع مدیر باید بداند که چه کارهایی مسیر سازمان را هموار و چه کارهایی سدی در برابر اهداف سازمان است. یکی از مهمترین هنرهای مدیریتی، رویارویی و تعامل در برابر کارمندان است. کارمندان موتورهای پیشرو و محرک هر سازمان هستند ک با مدیریت و نحوه روابط موثر مدیر میتوانند نتایج مطلوبی را برای سازمان به ارمغان آوردند. در این مقاله به بایدها و نبایدهای مدیر در برابر کارمندان پرداختهایم:
بایدها
- بهکار گیری نیروهای متعهد، متخصص و شایسته در بخشهای مختلف اداره جهت پیشبرد سریع امور
- عدالت و انصاف در برخورد با زیردستان
- واگذاری اختیارات و استقلال در انجام وظایف شغلی و سازمانی
- افزایش توانمندیهای کارکنان از طریق انتقال تجربهها و آموزش
- ایجاد انگیزه، میل و علاقه در کارکنان برای انجام وظایف شغلی و سازمانی
- تشویق و تنبیه به موقع کارکنان
- حس مسئولیتپذیری و مشارکت کارکنان در امور
- حضور مدیر دستگاه در بین همکاران به منظور رسیدگی به امور آنها
- تقویت حس همکاری، تعاون و مشارکت در بین کارکنان
- برنامهریزی برای گسترش روحیه ابتکار ، خلاقیت و نوآوری کارکنان
- تقدیر از نیروهای مبتکر، خلاق، فعال و وظیفهشناس دستگاه و حمایت جدی از آنان
- ترویج روحیه مردمداری و نهادینه نمودن اخلاق اسلامی در بین کارکنان
- کنترل و ارزشیابی دقیق کارکنان و ارائه بازخورد مناسب برای اصلاح و بهبود
- فراهم نمودن شرایط رشد و تعالی کارکنان در ابعاد مختف
- حمایت و پشتیبانی جدی از همکاران برای رفع مشکلاتشان
نبایدها
- تجسس در امور شخصی کارکنان
- پیشداوری و قضاوت یکطرفه نسبت به پرسنل
- استبداد، تکبر، تحقیر و استهزا، تبعیض، بی احترامی و خشونت در برخورد با زیر دستان
- انتصاب ناشایسته اقوام، نزدیکان و دوستان فاقدصلاحیت
- عدمنظارت مسئولان بر واحدهای تحتنظر خود
- وعدههای پوچ و غیرقابل انجام به کارکنان
- کتمان اطلاعات مورد نیاز شغلی کارکنان
- نتیجه تلاش و کار زیر دستان را به خود نسبت دادن
- به کار گیری کارکنان مجموعه تحتمدیریت جهت انجام امور شخصی و غیر اداری