در سال ۲۰۱۰ قانون کارآموزی توسط وزارت کار ایالات متحده در یک گزارش برگ ( Fact shit #71 ) با شش بند ابلاغ شد:
۱.کارآموزی حتی اگر فعالیت های واقعی شرکت استخدام کننده را در بر بگیرد، شبیه آموزش هست و باید یک محیط آموزشی ایجاد شود.
۲.تجربه کارآموزی، یک مزیت برای کارآموز به شما می رود.
۳.کارآموز جایگرین کارکنان متعارف نمی تواند باشد، اما زیر نظر کارکنان حاضر به فعالیت می‌پردازد.
۴.استخدام کننده‌ای که تعریف برنامه کارآموزی می کند نباید منفعت کوتاه مدت از فعالیت های کارآموز داشته باشد در غیر این صورت فعالیت های کارآموز باید متوقف شود.
۵.پیشنهاد موقعیت شغلی به کارآموز در انتهای کارآموزی، لزوم استخدامی ندارد.
۶.استخدام کننده و کارآموز باید متوجه باشند که کارآموز به ازای وقتی که در کارآموزی صرف کرده حق گرفتن حقوق ندارد.
برای تعریف یک برنامه کارآموزی رایگان لازم است این بند ها در آن رعایت شود، در غیر این صورت طبق قوانین کار FLSA ، پرداخت حقوق باید تعلق بگیرد. وزارت کار تاکید کرده است در حوزه‌ی انتفاعی(for-profit) بخش خصوصی هم اگر تمام این شش مورد در آن رعایت نشده باشد، باید از قوانین استخدام کارمند تبعیت کند.
تغییرات قانون کارآموزی
حوزه قضایی ششم در سال ۲۰۱۱، حوزه قضایی یازدهم در سال ۲۰۱۵، حوزه قضایی دوم در سال ۲۰۱۶ و حوزه نهم در سال ۲۰۱۷ ، این دستورالعمل سفت و سخت را رد کرده اند. اما استخدام کننده های در حوزه های دیگر همچنان باید به قانون مذکور عمل می کردند و در غیر این صورت توسط وزارت کار توبیخ می شدند.
اکنون وزارت کار با درنظر گرفتن شرایط کارآموز‌ها و استخدام کنندگان سودبر ( for-profit ) یک گزارش برگ دیگری منتشر کرد. اینبار اما نقدهای دادگاه ها مورد نظر قرار گرفته بود. در دستورالعمل جدید هفت مورد باید مورد توجه قرار بگیرند و سنجیده بشوند:
- نخست اینکه هم کارآموز و هم استخدام کننده واضحا متوجه باشند که انتظاری برای پاداش نباید باشد. هرگونه صحبت از پاداش به صورت صریح یا ضمنی، کارآموز را به یک کارمند تبدیل می‌کند و برعکس.
2. آموزشی که در دوره کارآموزی ارائه می‌شود مشابه آموزش های ارائه شده در فضای آموزشی باشد، آموزش بالینی و بقیه آموزش های عملی که توسط آموزشگاه ها ارائه می‌شود.
3. کارآموزی با تحصیلات رسمی کارآموز با هم تلفیق بشوند. یا توسط یک درس تلفیقی و یا با یک گواهی اکادمیک.
4. دوره کارآموزی باید با تعهدات آکادمیک باشد.
5. طول دوره کارآموزی باید به گونه ای باشد که قابلیت یادگیری برای کارآموز باشد.
6. تکمیل کار توسط کارآموز ترجیح داشته باشد به جایگزینی آن با کار کارمند شرکت.
7. کارآموز و استخدام‌کننده متوجه باشند، دوره‌ی کارآموزی به منزله‌ی حق داشتن برای استخدام در انتهای دوره کارآموزی نیست.
اگر چه لازم نیست تمام موارد همزمان باشند. وزارت کار به وضوح بیان کرده است که هیچ بند به طور جداگانه نمی تواند معیار تشخیص قرار بگیرد و نتیجه نهایی به قضاوت مختص هر مورد، مربوط است. بندهای دوم و چهارم از دستورالعمل قبلی حذف شده‌اند و در عوض بندهای سوم،چهارم و پنجم در قانون جدید اضافه شده‌اند. واقعیت اقتصادیِ کارآموز-استخدام‌کننده در نظر گرفته شده است. اگر کارآموز منتفع اصلی دوره کارآموزی باشد، در این صورت کارآموز حق ندارد حقوق حداقلی یا اضافه‌کاری تحت قوانین کار FLSA داشته باشد. اگر استخدام کننده بخواهد منتفع باشد، لازم هست با کارآموز یا دانشجو مثل بقیه‌ی کارکنان رفتار نماید. یعنی حداقل حقوق مجاز و هزینه اضافه کاری را پرداخت کند.
